Anadolu?nun pek çok yerinde İzmir?e İzmirlilere gavur derler. Bir tür aşağılama, ötekileştirme kendinden olmama anlamı taşıyan bu nitelemeyi sever, İzmirli. Tutucu, bağnaz görünmektense çağdaş dünya şehri olmanın böyle aykırı bir niteleme doğurduğunun farkındadır.
Güler geçer, İzmirli.
Bugünkü Hisar camii çevresinde kurulan eski kent çekirdeğinin Ceneviz kolonisi olması ve daha sonraları ise sefarad Yahudilerinin gelip yerleştiği bugünkü Konak çevresi nedeniyle İzmir?in merkezi gayrımüslimlerin yerleştiği yer anlamında yıllar boyunca Gavur İzmir olarak adlandırılmıştır. Çarşının ve limanın merkezde yer alması nedeniyle bölgenin alışveriş ve ticaret mekanı uzun yıllar ?gavur İzmir? diye adlandırılan bu bölge olmuştur. İşgal yaşamış, kurtuluş savaşı ve mübadele ile gayrimüslim nüfusunu büyük oranda yitirmiş olmasına karşın şehir bazı özelliklerini yitirmemiştir. Kimilerine göre gavurluk diye adlandırılsa da, ülkemizin batılı yüzü olmuştur, İzmir.
Vatanseverdir, İzmirli.
İstanbul yönetimi mütareke imzalayıp teslim olurken onlar kurtuluş savaşının ilk kurşunu niyetine kendi insanını sürer namluya. Gazeteci Hasan Tahsin?in attığı o ilk kurşun dönemin yönetimi için kabul edilmez bir başkaldırıdır. Mütareke şartlarına uymayıp oyun bozanlıktır, gavurluktur İzmirlinin bu yaptığı.
Dahası, demokrattır, İzmirli.
1985 Yılında yapılan referandumda ülke ortalamasının büyük oranda aksine siyasi yasakların kalkması yönünde oy kullanarak ülkemizde demokrasinin yara almasının önüne geçtiğinin bilincindedir. Kimilerine göre ise, yapmıştır yine gavurluğunu.
Riyakar da değildir. Hoşgörüsü yüksektir, İzmirlinin.
Kemeraltında meyhaneler sokağı olarak bilinen Veysel çıkmazında çoğu meyhane sahibi ramazan ayında ?meyhanemiz ramazan nedeniyle kapalıdır? yazısı asarken, Ferit Baba?nın meyhanesi camına ?meyhanemiz ramazanda nöbetçidir? yazısı asar. Üstelik bu durum kimseyi rahatsız da etmez. Kızmaz, karışmaz kimse kimsenin yaşantısına. Kimileri için ise gavurluğun düpedüz dışavurumudur, bu hoşgörü.
Değerlerinin farkındadır. Vefakardır, İzmirli.
Yunan işgali ve kurtuluş savaşından sonra şehir, çok büyük bir kısmı yanmış ve harap olmuş halde geri alınmıştır. Yangın yeri denen ve İzmir?in eski kent merkezi olan metruk alan o zamana kadar yapılan park alanlarının en büyüğü olarak 1937 yılında Kültürpark ve İzmir Fuarı adıyla açılmıştır. Kültürpark ve İzmir fuarı yıkılmış, tükenmiş kentin insanlarının gayreti ile İzmir?in yeniden kuruluşunun ve çağdaş kimliğinin simgesi olmuştur. İzmir Fuarının Lozan kapısından girdiğiniz zaman ileride solda küçük bir heykelle karşılaşırsınız. Bu heykel aynı yalaktan su içen 3 adet at başından oluşmaktadır. Heykelin üzerinde ise ? Kültürparkın yapımında emeği geçen atların anısı içindir? diye yazmaktadır. Kimilerine göre ise, ülkede heykeli dikilebilecek o kadar önemli şahsiyet varken yapmıştır yine gavurluğunu, İzmirli.
Gavurluk nitelemesini sever İzmirli.
Çağdaş, demokrat, aydın ve aykırı olmanın karşılığı olduğunun farkındadır bu nitelemenin. İnançların insanın vicdanında olduğunu, kimseye inancı için hesap vermek zorunda olmadığını bilir ve dahası kendini gavur diye niteleyip kendinden saymayanları da bağrına basar, İzmirli.
Çünkü, hayatın her şeyin önünde olduğunu, asıl olanın yaşamak olduğunu bilir ve bunu haykırır, İzmirli. Gavurluğu sever İzmirli.
Mehmet Uhri
bir dönem din karşıtı yayın yapan bir foruma üyeydim. dinsiz olduğumdan nickimde “gavur” idi.
gerçekten ağza çok iyi oturuyor, nick olarak seçilmesi de oldukça uygun. tabu takıntısı olmayan birisi için zihinsel orgazm yaşatan bir hakaret sözcüğüdür “gavur”.
güzel.